بدن سازی پایه بایرن مونیخ

چرا كه جدا از طولانی‌ترین تونل استخوانی در ران پای انسان قوی‌ترین و پرمسئولیت‌ترین ماهیچه‌های بدن در ناحیه پا به‌خصوص ناحیه ران پا هستند.

از طرفی ساق پای فوتبالیست در حكم مغز متفكر یك شطرنج‌باز است و جدا از استعدادی كه احتمالاً در سلول‌های ماهیچه یك فرد نهفته است، نیاز شدیدی به انرژی وجود دارد.

اگر فرد بیمار باشد پیرووات حاصل از گلوكوز در سیتوپلاسم بدون اكسیژن باقی می‌ماند و وارد میتوكندری، كارخانه تولید انرژی‌ بدن، نمی‌شود كه اولین تأثیر این امر، تولید الكل و اسید لاكتیك است.

الكل به مرور زمان سبب فراموشی فرد شده و اسید لاكتیك به‌طور آنی باعث خستگی ماهیچه‌ای می‌گردد.

نخستین هدفی كه در تمرینات تپه‌ای با رعایت استانداردها دنبال می‌شود، عادت دادن ماهیچه‌های بدن به مصرف پیرووات و تولید انرژی است كه باید تحت شرایط سخت نیز تا آنجا كه توان بدن فرد اجازه می‌دهد، صورت بگیرد.

تند دویدن هرگز نمی‌تواند استقامت ماهیچه‌های پای انسان را تضمین كند مگر این كه در مدت زمان بسیار طولانی صورت بگیرد كه عملا شدنی نیست و غیرقابل قبول است.

اما تنها 5 دقیقه دویدن آرام در شیب یك تپه در هوای آزاد و پاك، البته پس از گرم شدن بدن، یعنی به كار افتادن كارخانه تولید انرژی سلول‌ها، می‌تواند به اندازه 3 ساعت تمرین با توپ، مثمرثمر باشد.

تمرین با توپ و بدون توپ از دید ماهیچه بدن چندان اهمیت ندارد، اما تفاوت مهم این دو تمرین، به كار افتادن مغز است.

چرا كه وجود توپ در تمرینات خودبه‌خود در بدن اضطراب كاذب ایجاد كرده و مغز مجبور به صرف انرژی بیشتری می‌شود.

اما این انرژی آنقدرها زیاد نیست كه به بهای آن تمرینات بدن توپ را رها كرده و به‌خصوص تمرینات تپه‌ای را نفی كنیم.

اصل تمرینات تپه‌ای بر پایه هماهنگی گروهی استوار است به‌ طوری‌ كه رهبر گروه باید پای خود را در بهترین مكان فرود آورد تا نفر پشتی درست در همان جا قدم بردارد.

سطح مسیری كه بازیكنان در آن می‌روند باید پستی و بلندی نسبتا زیادی داشته باشد تا آنها مجبور شوند گاهی پرش داشته و به بدن فشار ناگهانی بیاورند و مجبور بشوند آنی تصمیم بگیرند.

این تصمیم ‌گیری‌ های آنی آنها را كمك می‌كند تا در زمین فوتبال نیز، بهترین تصمیم را در شرایط سخت اتخاذ كنند.

تمام بدن یك بازیكن در لحظاتی كه پستی‌ها و بلندی‌های یك تپه را پشت سر می‌گذارد درگیر است و در حالت سوزاندن گلوكوز فنی شده به انرژی و گرما می‌باشد.

متابولیسم بدن نیاز شدیدی به شوك‌های روزانه دارد تا بتوان بعضا دست به پس‌انداز انرژی بزند.

به‌خصوص مهاجمین یك تیم كه معمولا تحرك بیشتری دارند و باید از قدرت تصمیم‌ گیری بالایی برخوردار باشند نیاز شدیدی به تحمل این فشارها دارند.

نكته مهم در تمرینات تپه‌ای توجه خاص به استخوان هاست. چرا كه زانوهای بازیكنان در این تمرینات بسیار آسیب‌پذیر نشان می‌دهند.

بازیكنان باید قبل از انجام تمرینات تپه‌ای به‌طور كامل آموزش ببینند و بدانند كه در هنگام فرودآمدن پا به روی زمین نباید با تمام قدرت ضربه بزنند بلكه فرم دویدن اصل نخست تمرینات تپه‌ای است.

بازیكنان در تمرینات تپه‌ای بیشتر می‌پرند و پاهای خود را خیلی كم با زمین متصل نگه می‌دارند.

انجام تمرینات كششی قبل و بعد از تمرینات تپه‌ای بسیار مهم و ضروریست و در غیر این صورت احتمال می‌رود در هر لحظه و به‌طور ناگهانی، شخص با گرفتگی شدید عضله مواجه شود.

تمرینات تپه‌ای مشكلی برای دستگاه عصبی ایجاد نمی‌كنند.

فیبرهای ماهیچه‌ای كارگر در مقیاس وسیع برای 90 دقیقه دوندگی بی‌امان به این تمرینات نیاز مبرم دارند.

كسی كه در كمترین فاصله90 ، به اشتباه بیشترین نیرو را به كار می‌بندد هرگز نمی‌تواند دقیقه بدود و مثمرثمر نیز باشد.

در تمرینات تپه‌ای یك بازیكن باید بتواند، 50 متر را در 8 قدم تا 10 قدم بپیماید بدون این كه به كف پایش فشار خاصی وارد شود یا نفس‌نفس بزند.